Koronawirus - Definicja przypadku

GIS opublikował nową definicję przypadku COVID-19 na potrzeby nadzoru epidemiologicznego.

Definicja przypadku COVID-19 na potrzeby nadzoru epidemiologicznego nad zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 (definicja z dnia 31.10.2020).

Kryteria kliniczne
Każda osoba u której wystąpił co najmniej jeden z poniższych objawów:

• kaszel
• gorączka
• duszność
• utrata węchu o nagłym początku
• utrata lub zaburzenia smaku o nagłym początku.     

Kryterium diagnostyki obrazowej
Zmiany w obrazie radiologicznym płuc wskazujące na COVID‐19

Kryteria laboratoryjne [1]

• wykrycie kwasu nukleinowego SARS-CoV-2 z materiału klinicznego [2],[3]
  
• wykrycie antygenu/ów wirusa SARS-CoV-2 w teście antygenowym 
  

Kryteria epidemiologiczne

1. miała bliski kontakt z osobą, u której stwierdzono zakażenie SARS-CoV-2 (kontakt z przypadkiem potwierdzonym lub prawdopodobnym). Jako bliski kontakt należy rozumieć:
   • przebywanie w bezpośredniej bliskości (twarzą w twarz) z osobą chorą, w odległości mniejszej niż 2 m przez ponad 15 minut,
   • bezpośredni kontakt fizyczny z osobą zakażoną wirusem SARS-CoV-2,
   • bezpośredni kontakt bez środków ochronnych z wydzielinami osoby z COVID‐19 (np. dotykanie zużytej chusteczki higienicznej, narażenie na kaszel osoby chorej),
   • kontakt na pokładzie samolotu lub innych środków transportu zbiorowego obejmujący
     
     • osoby zajmujące dwa miejsca (w każdym kierunku) od osoby z COVID‐19;
       
     • osoby towarzyszące w podróży lub sprawujące opiekę nad osobą z COVID‐19, członkowie załogi obsługujący sekcję, w której znajduje się chory.
       
     • Uwaga:  W przypadku ciężkich objawów u osoby z COVID‐19 za bliski kontakt należy uznać wszystkich pasażerów znajdujących się w sekcji lub na pokładzie środka transportu, w której ta osoba przebywała, a w przypadku jej przemieszczania się po środku transportu na całym jego pokładzie. 
       
   •  personel medyczny lub inna osoba bezpośrednio opiekująca się chorym z COVID‐19 lub osoba pracująca w laboratorium bezpośrednio z próbkami osób z COVID‐19 bez odpowiedniego zabezpieczania lub w przypadku gdy doszło do uszkodzenia stosowanych środków ochrony osobistej lub w przypadku stwierdzenia ich nieprawidłowego zastosowania
2. przebywała (jako pensjonariusz) lub była członkiem personelu w placówce opiekuńczej/opieki długoterminowej, w której potwierdzono transmisję COVID‐19.  
   

Klasyfikacja przypadku 
A Przypadek możliwy [4]
  Każda osoba spełniająca kryteria kliniczne
B Przypadek prawdopodobny
  Każda osoba spełniająca kryterium kliniczne oraz kryterium epidemiologiczne
   LUB
  Każda osoba spełniająca kryterium kliniczne w postaci utraty węchu o nagłym początku i/lub utraty lub zaburzenia smaku o nagłym początku
   LUB
  Każda osoba spełniająca kryterium diagnostyki obrazowej
C Przypadek potwierdzony
  Każda osoba spełniająca kryterium laboratoryjne przypadku potwierdzonego

Uwaga: diagnostyka laboratoryjna powinna być przeprowadzana w przypadku każdej osoby wykazującej objawy ostrej infekcji układu oddechowego (z uwzględnieniem kryteriów klinicznych podanych w definicji, jak również objawów mniej specyficznych: ból głowy, bóle mięśni, dreszcze, zmęczenie, wymioty i/lub biegunka) oraz dodatkowo na podstawie indywidualnej oceny lekarza zlecającego lub służb sanitarno‐epidemiologicznych. 

---

[1] W zgłoszeniu wyniku należy podać typ testu jakim wykonano badanie np. test jednogenowy, dwugenowy, RT-LAMP
[2] Próbki materiału klinicznego z dolnych dróg oddechowych (popłuczyny pęcherzykowo – oskrzelowe (BAL), bronchoaspirat, odkrztuszana plwocina) mają większą wartość diagnostyczną niż próbki z górnych dróg oddechowych (np. wymaz z nosogardła) 
[3] Jeżeli to możliwe, należy wykonać sekwencjonowanie 
[4] Jako przypadek możliwy powinien zostać zaklasyfikowany każdy objawowy przypadek podejrzenia COVID‐19 zgłoszony przez lekarza, w którym nie zlecono wykonania badań laboratoryjnych